Biogram

Prof. zw. dr hab. inż. Janusz MICZYŃSKI

Janusz Andrzej Miczyński, prof. zw. dr hab. inż., dr nauk technicznych, dr hab. nauk rolniczych w zakresie kształtowania środowiska – meteorologii i klimatologii, klimatu wnętrz, inżynierii i ochrony powietrza, zanieczyszczeń obszarowych, waloryzacji i zagospodarowywania terenu; Od roku 2009 Kierownik Katedry Meteorologii i Klimatologii Rolniczej, zaś w latach 2010-2014 Katedry Ekologii, Klimatologii i Ochrony Powietrza, na Wydziale Inżynierii Środowiska i Geodezji, Uniwersytetu Rolniczego im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.

Żona Maria ukończyła studia magisterskie i doktoranckie na Akademii Górniczo Hutniczej, gdzie następnie pracowała.  Dzieci: Agata  absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz studiów MBA Oxford Brookes University; Helena (zginęła w 1997 r.), Zofia absolwentka Akademii Ekonomicznej w Krakowie; Barbara  - absolwentka Wydziału Rehabilitacji Ruchowej AWF w Krakowie, mąż Dawid. Wnuczęta: Zuzanna uczennica liceum, Adaś – uczń II klasy, (dzieci Zofii i Sławomira);  Karolinka – uczennica IV klasy, Piotruś - uczeń klasy 0 (dzieci Agaty i Sebastiana); Helenka - niemowlaczek (córka Basi i Dawida);

Janusz Miczyński urodził się  w domu rodzinnym w Gołąbkowicach, obecnie dzielnicy Nowego  Sącza, gdzie ukończył szkołę podstawową a następnie I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Długosza. Działał wówczas w harcerstwie, należąc do słynnej sądeckiej Czarnej Jedynki.  W 1968 uzyskał  stopień magistra inżyniera na Wydziale Melioracji Wodnych Akademii Rolniczej w Krakowie w specjalności melioracje szczegółowe. Praca magisterska dotyczyła możliwości wykorzystania ścieków z garbarni w Łabowej. W 1978 r. napisał rozprawę doktorską pt: Studium zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego Kotliny Sądeckiej w latach 1973-1975. W czerwcu 1978 roku, uchwałą Rady Wydziału Melioracji Wodnych Akademii Rolniczej w Krakowie, uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych. Część pracy doktorskiej opublikowana została m.in. w czasopiśmie „Ochrona powietrza”. [1983,3,57-61].

14 maja 1993 r. na podstawie przeprowadzonego z wyróżnieniem kolokwium habilitacyjnego, decyzją Rady Wydziału Inżynierii Środowiska i Geodezji Akademii Rolniczej im. Hugona Kołłątaja w Krakowie, uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk rolniczych w zakresie kształtowania środowiska - meteorologii i klimatologii, ochrony powietrza, zatwierdzony 27 września 1994 r przez Centralną Komisję do spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych.   Rozprawa habilitacyjna pt: „Zanieczyszczenie powietrza w warunkach górskich na przykładzie województwa nowosądeckiego” opublikowana została w Zeszytach Naukowych. Akademii Rolniczej im. Hugona Kołłątaja w Krakowie. (Zesz. Nauk. AR, Rozpr. hab. nr 134; 1989 (I nakład), 1990 (II nakład).

18 kwietnia 2005 r. Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej nadał Mu tytuł naukowy profesora nauk rolniczych.

Przed podjęciem pracy w uczelni, po studiach,  pracował w Rejonowym Przedsiębiorstwie Melioracyjnym w Nowym Sączu jako inżynier i kierownik budowy  na budowach drenarskich, regulacji rzek i budownictwa wodnego na terenie pięciu ówczesnych powiatów, które obejmowało swym zasięgiem przedsiębiorstwo. W Uczelni zatrudniony został od grudnia 1970 roku, początkowo jako asystent w Instytucie Melioracji Rolnych i Leśnych. Od 1972 r. został mianowany starszym asystentem w Katedrze Meteorologii i Klimatologii Rolniczej. W latach 1978 – 1993 zatrudniony był na etacie adiunkta a od roku 1994 na etacie adiunkta naukowo-dydaktycznego. W roku 2000 powołany został na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Katedrze Meteorologii i Klimatologii Rolniczej.  Od  2009 jest profesorem zwyczajnym.

W latach 2005-2009 zatrudniony był na stanowisku profesora w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości w Nowym Sączu na kierunkach Inżynieria środowiska i Turystyka i rekreacja, gdzie także był członkiem Senatu.

Autor ponad 150 prac (w tym obszerne praktyczne opracowania, oparte na wieloletnich badaniach terenowych wykonane dla gospodarki narodowej oraz jednostek zagranicznych, opracowania studialne, raporty naukowe, operaty i projekty),  ponad 100  prac opublikowanych. Zasadnicza działalność naukowa wiąże się z dyscypliną kształtowanie i ochrona środowiska i obejmuje trzy kierunki.

Pierwszy - ustalanie mechanizmów i dynamiki zmienności zanieczyszczeń powietrza
w zależności od czynników klimatycznych, topografii i zewnętrznych czynników środowiskowych, szczególnie w terenach górskich, miejscowościach uzdrowiskowych oraz górskich obszarach przyrodniczo wartościowych, opracowywanie modeli prognoz wysokich stężeń, badania obszarowe zanieczyszczeń (przestrzenne kanały uprzywilejowanych strug powietrza). Już w latach 70-tych utworzył własną sieć monitoringu powietrza
i przeprowadził wówczas pionierskie badania zmienności czasowo przestrzennej wskaźnikowych zanieczyszczeń powietrza atmosferycznego w Kotlinie Sądeckiej. Badał też skład chemiczny zanieczyszczeń pyłowych i ich rozkłady w związkach z topoklimatem. Prowadzone przez niego badania dotyczyły trudnych, o skomplikowanej orografii terenów, jak np.: Dolina Popradu, Krynica, Limanowa, Rabka,  Podhale, Beskid Niski. Badania z tego zakresu były wykorzystywanymi również przez administrację państwową, nieraz jedynymi dla obszarów Polski południowej a mając często wieloletni charakter, należą do szczególnie cennych w piśmiennictwie polskim. W latach 80-tych w ramach tematu rządowego prowadził wieloletnie badania zmienności czasowej i przestrzennej zanieczyszczeń powietrza w rejonie zbiornika wody pitnej dla Krakowa w Dobczycach i na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego. Podobne badania przeprowadził na terenie  Pienińskiego Parku Narodowego.  A od 2013 roku rozpoczął badania dotyczące zróżnicowania przewietrzania Krakowa i jego oddziaływania na zmiany zanieczyszczenia powietrza.

Od 1992 roku, kierując częścią projektu celowego pt: „Prognoza dynamiki czasowej
i przestrzennej zanieczyszczenia powietrza w Rabce i jej wpływ na choroby układu oddechowego u dzieci na tle gazyfikacji miasta i warunków meteorologicznych” na podstawie wieloletnich badań opracował diagram służący praktycznemu prognozowaniu zanieczyszczeń powietrza, przeznaczony dla lekarzy i chorych z przewlekłymi dolegliwościami ze strony układu oddechowego, przebywających na leczeniu w uzdrowisku.

W latach 1994-1995 kierował jedną z dwóch części grantu międzynarodowego koordynowanego przez Wageningen University, pt: „Effect of short - term changes in urban air pollution on the respiratory health of children with chronic respiratory symptoms". Pozwoliło to na opracowanie związków statystycznych między zanieczyszczeniem powietrza, klimatem lokalnym i efektami zdrowotnymi klimatoterapii i bardziej optymalne wykorzystanie rabczańskiego mikroklimatu.

Wielopłaszczyznowy problem zmienności zanieczyszczeń powietrza w Rabce, ich skutków
i sposobów zaradczych referował na posiedzeniu Komisji Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej, zaproszony przez Sejmową Komisję Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych
i Leśnictwa.

Współpracując z Dyrekcją Pienińskiego Parku Narodowego, czynnie uczestniczył
w przygotowaniu planu ochrony PPN w latach 2001-2020, wykonując operat przyrody nieożywionej w Pienińskim Parku Narodowym w zakresie klimatu oraz zanieczyszczeń powietrza. Prowadził też badania na terenie Popradzkiego Parku Krajobrazowego
i Gorczańskiego Parku Narodowego.

Drugi kierunek dotyczy badań klimatycznych w terenach górskich oraz badań związanych
z zagrożeniem zabytkowych budowli, jakie może spowodować zmienność klimatu
i zewnętrznych czynników środowiskowych.   Od roku 1997 we współpracy z Okręgową Dyrekcją Gospodarki Wodnej w Krakowie rozpoczął badania zmienności klimatu lokalnego wywołane powstaniem zbiornika na Dunajcu w Czorsztynie i wynikającego z tego zagrożenia obiektów zabytkowych w jego strefie oddziaływania.  Przy zastosowaniu bardzo nowoczesnej w pełni automatycznej specjalistycznej aparatury, przeprowadził unikalne wieloletnie ciągłe badania czasowych i przestrzennych zmian temperatury i wilgotności wnętrza i otoczenia zamków w Czorsztynie i Niedzicy oraz kościołów w Dębnie i Frydmanie, otoczenia Zbiornika Czorsztyńskiego, oraz obszaru Pienińskiego Parku Narodowego. Badania te wykazały dużą zmienność badanych elementów mikroklimatu,  zróżnicowaną autonomię cieplną obiektów, występowanie okresów niekorzystnych dla zabytkowych wnętrz i konieczność podejmowania środków zapobiegających zagrożeniu (w latach 1997-1999 kierownik grantu pt: Zmiany klimatu lokalnego wywołane powstaniem Zbiornika Czorsztyńskiego i ich wpływ na zagrożenie obiektów zabytkowych).  Wszystkie badania opierały się na zorganizowanej we własnym zakresie sieci stacji często codziennych, wieloelementowych wieloletnich pomiarów  obejmujących przestrzennie nieraz bardzo duże obszary. 

 Trzeci kierunek to badania obszarowe zmian klimatu i zanieczyszczeń powietrza służące do wykonywania waloryzacji i bonitacji terenu w celu optymalnego jego zagospodarowania, przy różnym stopniu użytkowania i rekreacji. Badania dotyczyły zróżnicowania cech przestrzeni gminy, parku narodowego czy miasta.  Większość prac profesora ma aspekt utylitarny, badania wynikały bowiem z potrzeb gospodarki narodowej. Stąd ich pionierski, unikalny charakter.    Wykorzystywano je również przy planowaniu w terenie o różnym przeznaczeniu. 

Ważniejsze publikacje: „Air pollution against the background of gasification and climatic factors (exemplified by the situation of Rabka)", Acta Univers. Lodziensis, F. Geographica Physica 3, 1998; „Average winter gas pollution of air in the area of the Pieniny National Park in 1996-1999", Zesz. Nauk. AR w Krakowie, nr 382, 2001; Średnie roczne stężenia dwutlenku siarki w Polsce (1993-1998)", Atlas of climatic risc to crop cultivation in Poland, Szczecin 2001; „Air pollution and respiratory health in children”: the PEACE panel study in Kraków, Poland. Official Journal of the European Respiratory Society Reviev 8: 52, 94-100, 1998 (współaut „Inwentaryzacja źródeł emisji i szacunkowe określenie wielkości emisji zanieczyszczeń w gminach przyległych do Pienińskiego Parku Narodowego”. Problemy Ekologii, vol. 5, nr 4, 157-166, 2001. (współaut.), „Fogs formation in the area of Czorsztyn Castle Reservation in Pieniny Mountains”, Ochr. Pow. w teorii i praktyce, Inst.Podst.Inż. Środow. PAN Zabrze; 2004, “Skuteczność stabilizowania powierzchni pylącej na przykładzie składowiska popiołów”,PTInż.Ek. Monografia, Nałęczów, 2004.; .). „Kształtowanie się mikroklimatu wnętrza zabytkowego kościoła w Dębnie Podhalańskim pod wpływem pogodowych czynników zewnętrznych" Acta Scientiarum Polonorum, Formatio Circumiectus Kształtowanie Środowiska, 4 (1) 2005, 71-81 (współaut.).  Gorczański Park Narodowy; 25 lat ochrony dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego Gorców, Klimat; GPN 2006; Praca zbior.(rozdział) ; „Konwencja klimatyczna” materiały – Zasoby przyrodnicze szansą zrównoważonego rozwoju. Zbior. VPI EFP Phare na zam. Ministra Środ. (współaut.), 2007; „Koncepcja zagospodarowania gminy Gawłuszowice ze względu na zanieczyszczenie Powietrza”, Zapobieganie zanieczyszczeniu, przekształcaniu i degradacji środowiska XIV, Bielsko Biała, ATH, 365-372, 2007 (współaut); „Thermic and humid condition of church in Frydman 2006” Ochr. Środ. I Zasobów Natur., nr 38, 2009, 336-341, (współaut).;    „Kształtowanie się właściwości fizycznych i chemicznych osadów zbiornika Rożnowskiego z możliwością zastosowania ich do rekultywacji; Acta Scientiarum Polonorum, Formatio Circumiectus 10 (4) 2011; s. 31-50.(współaut).; Zmiany klimatyczne w Sandomierzu w latach 1971-2006; Inzynieria Ekologiczna nr 30; ISSN 2081-139X; Warszawa 2012; s.97-128. (współaut).; „Badania stanu zanieczyszczenia powietrza w gminie Pleśna na potrzeby bonitacji i zagospodarowania terenu, Acta Sci.Pol. Formatio Circumienctus 6(3),2007,43-52. (współaut).; Próba oceny zmiany klimatu lokalnego w wyniku oddziaływania zbiornika wodnego na przykładzie wystepowania mgieł w Czorsztynie. Pieniny-Zapra-Zmiany-Monografie Pienińskie,2:123-129,2010. (spół aut);  Klimat rządzi przyrodą, rozdział w monografii pt. "Gorczański Park Narodowy. Przyroda i krajobraz pod ochroną" GPN, 2015

Prof. JM na Wydziale, w Katedrze utworzył nowy kierunek badawczy – inżynierię i ochronę powietrza.  Zdecydowana większość jego prac ma aspekt praktyczny, badania prowadził pod kątem rozwiązywania konkretnych problemów w terenie. Wyniki tych badań dawały  nieraz jedyne źródło informacji o zanieczyszczeniach powietrza i zmianach klimatu, istotnych dla określenia predyspozycji terenu do jego zabudowy, określenia korzystnej lokalizacji, lub zmiany lokalizacji obiektów uciążliwych dla środowiska. Wykorzystywano je wielokrotnie przy różnych planach zagospodarowania przestrzennego opracowywanych przez administrację państwową, stanowią często jedyny dostępny materiał. Wiele zaproponowanych koncepcji zrealizowano w praktyce.

Zainicjował powstanie nowego kierunku dydaktycznego - inżynieria i ochrona powietrza. Od chwili rozpoczęcia pracy w Uczelni w ramach działalności dydaktycznej prowadzi lub prowadził wykłady i ćwiczenia z następujących przedmiotów: „meteorologia
i klimatologia”, „ochrona powietrza”, „inżynieria i ochrona powietrza”, „klimatologia planistyczna”, „bioklimatologia”, „meteorologiczne niekonwencjonalne źródła energii”, „monitoring środowiska”, „konwencja klimatyczna-handel emisją”, „inzynieria pogody i klimatu”.  Poza Wydziałem Inżynierii Środowiska i Geodezji prowadzi lub prowadził  wykłady i ćwiczenia na Wydziale Rolniczo-Ekonomicznym („meteorologia
i klimatologia”, „ochrona powietrza”, „bioklimatologia”, „konwencja klimatyczna-handel emisją”) a także na Wydziale Ogrodniczym oraz seminaria dyplomowe, proseminaria i konwersatoria.

W latach 1995-1997 i 2009-2012 prowadził wykłady z inżynierii ochrony powietrza, w Otwartym Uniwersytecie Technicznym działającym przy Akademii Górniczo Hutniczej.

W czasie pracy w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości w Nowym Sączu (2005-2009) prowadził wykłady z przedmiotów: „meteorologia i hydrologia” oraz „urządzanie i zagospodarowywanie terenów uzdrowiskowych” jak też seminaria dyplomowe i konwersatoria. Wypromował wówczas kilkudziesięciu inżynierów i licencjatów kierunków Inżynieria środowiska oraz Turystyka i rekreacja. 

Prowadził też bardzo wiele okolicznościowych wykładów w towarzystwach naukowych i na konferencjach, na Uniwersytecie dla Młodzieży, na Wielkich Lekcjach Inżynierii Środowiska, Festiwalach Nauki Uniwersytetu Rolniczego czy też inauguracjach roku akademickiego. Profesor od szeregu lat szczególnie związany jest z Uniwersytetem Trzeciego Wieku przy Uniwersytecie Rolniczym, jak też UTW w Nowym Sączu. Ostatnio współpracuje z krakowskim szpitalem im. Jana Pawła II, czynnie uczestnicząc w konferencjach pt. „Czyste powietrze w Krakowie”. Prowadził wiele wykładów w ramach programów radia, telewizji i internetu.

Prof. Janusz Miczyński jest promotorem trzech zakończonych przewodów doktorskich, a dwa są w przygotowaniu. Pod jego kierunkiem wykonano ponad 150 prac dyplomowych magisterskich,  wiele inżynierskich i licencjackich. Był też autorem ponad 200 recenzji prac dyplomowych, szeregu recenzji prac doktorskich, kilkunastu habilitacyjnych i na stanowisko profesora oraz trzech ocen na tytuł profesora. 

W 1974 roku zainicjował powstanie przy Wydziale Melioracji Wodnych, Akademii Rolniczej w Krakowie - Międzywydziałowego  Koła   Naukowego Ochrony  Środowiska,  którego  został  opiekunem. W czasie 35-letniej  działalności  tego  Koła, pod jego kierownictwem naukowym i organizacyjnym studenci głównie z wydziałów AR oraz AGH i UJ podejmowali różnorodną działalność na rzecz ochrony środowiska. Organizowali obozy naukowe, wystawy tematyczne, konkursy, szkolenia specjalistyczne, rajdy i złazy, uczestniczyli czynnie w tematach badawczych w kraju i za granicą. Prowadzono badania powietrza i wody, dokonywano oceny stanu środowiska i oceny oddziaływania obiektów na środowisko. Umożliwiło to praktyczne zaznajomienie studentów z poligonem badawczym, metodykami pomiarowymi i wdrożeniem w warsztat pracy naukowej oraz przygotowania publikacji naukowej. (Współpraca i wymiana studentów z Uniwersytetem w Sunderlandzie oraz dwie zagraniczne naukowo-badawcze wyprawy naukowe.).
Jako opiekun Międzywydziałowego Koła Naukowego Ochrony Środowiska  zorganizował kilkadziesiąt obozów naukowych, kierował opracowaniem ponad 110 tematów badawczych, późniejszych referatów na studenckie sesje naukowe. Z tej liczby około 50 referatów zostało nagrodzonych w kraju a 9 za granicą. Ponad 30 z nich zostało opublikowanych.

Profesor Janusz Miczyński jest członkiem wielu  towarzystw naukowych m.in. :

• od 1975 do 1995 roku członkiem Komisji Ochrony Zdrowia Społecznego Oddziału PAN w Krakowie,
• od 1996 roku członkiem Komisji Geodezji i Inżynierii Środowiska Oddziału PAN w Krakowie,.
• od 2015 roku Komisji Agrometeorologii i Klimatologii Stosowanej Oddziału PAN w Lublinie   
• od 1995 do 2016 roku członkiem zarządu (w latach 2007-2016 wiceprzewodniczącym) Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Inżynierii Ekologicznej oraz w latach 1999-2001 członkiem Głównego Sądu Koleżeńskiego przy Zarządzie Głównym Polskiego Towarzystwa Inżynierii Ekologicznej w Warszawie,.
• od 1983 roku współpracuje z Polskim Klubem Ekologicznym, rozbudowując w Krakowie  krajowe i międzynarodowe struktury młodzieżowe – studenckie i w ramach tych struktur prowadzi szeroką działalność edukacyjno – dydaktyczną, ekologiczno – sozologiczną. 
• od 2015 jest członkiem Rady Naukowej PKE OM a od 2019 prezesem tego Klubu.
• w latach 1996-2000 członkiem Rady Programowej Stowarzyszenia  „Regionalny Ośrodek Edukacji Ekologicznej w Krakowie.”
• w latach 2014 - 2018, zarządzeniem Nr 16/2014  Prezydent Miasta Krakowa powołano prof. Janusza Miczyńskiego w skład  Rady Programowej  ds. Ochrony Powietrza w Mieście Krakowie, jako specjalistę w rozwiązywaniu problemów dotyczących poprawy stanu powietrza w mieście.

Profesor Janusz Miczyński pełnił  także wiele ważnych funkcji uczelnianych, będąc członkiem wielu komisji uczelnianych i wydziałowych. (m.in. przewodniczący trzech kadencji Uczelnianej Komisji Dyscyplinarnej).

Uhonorowany został wieloma nagrodami i odznaczeniami, m.in.:

• 1982 – Nagrodą indywidualną Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki,
• 1989 – Złotą odznaką „Za zasługi dla województwa nowosądeckiego,”
• 1993 -  Złotym Krzyżem Zasługi,
• 2000 – Nagrodą Ministra Środowiska za promotorstwo pracy magisterskiej nagrodzonej w konkursie prac magisterskich i licencjackich przygotowanych w polskich i ukraińskich szkołach wyższych,
• 2003 – Medalem Komisji Edukacji Narodowej,
• 2005 – Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,
• 2013 – złotym Medalem za Długoletnią Służbę
• 2015 – Medalem 60-lecia Wydziału Inżynierii Środowiska i Geodezji UR w Krakowie
• 2016 – Odznaką Honoris Gratia
• 2018 - Odznaka Honorowa za zasługi dla ochrony środowiska i gospodarki wodnej przyznana przez Ministerstwo Środowiska
• 25 nagrodami JM Rektora Akademii Rolniczej im. H. Kołłątaja w Krakowie za prace naukowo-badawcze, dydaktyczne i organizacyjne.,
• W plebiscycie na najlepszych wykładowców – studenci przyznali Mu wyróżnienie „Top-Doktor 2004”.

Zainteresowania pozazawodowe profesora Janusza Miczyńskiego to dokumentacja fotograficzna i filmowa oraz turystyka i sporty wodne. W latach 1975-1990 był członkiem zarządu i instruktorem Yacht Clubu „FREGATA.”